معایب رزین برای آجر نما و سنگ

سال‌ها پیش زمانی که فناوری نانو هنوز در صنعت ساختمان‌سازی شناخته‌شده نبود، رزین به‌عنوان راه‌حل اصلی برای براق و ضدآب کردن آجر و سنگ نما مورد استفاده قرار می‌گرفت. اجرای رزین در ظاهر باعث می‌شد سطح نما براق و تازه به‌نظر برسد و در کوتاه‌مدت از نفوذ آب جلوگیری کند. اما تجربه‌ چند سال گذشته نشان داد که این درخشش زودگذر، بیشتر یک فریب ظاهری است و رزین در عمل نه‌تنها مانع آسیب‌های رطوبتی نمی‌شود، بلکه خود عامل اصلی کدر شدن، پوسته‌ شدن و تغییر رنگ نما در گذر زمان است.

رزین چیست و چرا روی نما استفاده می‌شد؟

رزین نوعی پلیمر شیمیایی شفاف و چسبناک است که پس از تماس با هوا سخت می‌شود و لایه‌ای براق روی سطح ایجاد می‌کند. این ماده در ابتدا برای پر کردن منافذ مصالح ساختمانی، افزایش درخشش و ایجاد حس تمیزی در نمای آجر و سنگ به‌کار گرفته می‌شد. خاصیت چسبندگی بالای رزین باعث می‌شود ذرات گرد و غبار به‌صورت موقت روی سطح نچسبند و نما برای مدت کوتاهی براق و یکدست به‌نظر برسد.

در صنعت ساختمان، رزین‌ها در انواع مختلف تولید و عرضه می‌شوند؛ رایج‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

• رزین آکریلیک (Acrylic Resin): پرکاربردترین نوع برای آجر و سنگ نما؛ بر پایه آب یا حلال، با ظاهری براق و سطحی پلاستیکی.
• رزین اپوکسی (Epoxy Resin): چسبنده‌تر و ضخیم‌تر از آکریلیک، بیشتر برای فضاهای داخلی یا کف‌سازی استفاده می‌شود و در نما دوام محدودی دارد.
• رزین پلی‌استر (Polyester Resin): نوعی رزین حلالی که سریع خشک می‌شود اما در برابر نور خورشید و تغییرات دمایی مقاومت کمی دارد.

در پروژه‌های ساختمانی ایران، رایج‌ترین گزینه برای نما، رزین آکریلیک شفاف است که در ظاهر براقیت قابل‌قبولی ایجاد می‌کند اما از نظر عملکرد ضدآب و پایداری در برابر اشعه خورشید بسیار ضعیف است. در دوره‌ای که فناوری نانو هنوز در دسترس نبود، استفاده از رزین انتخابی منطقی به‌نظر می‌رسید؛ زیرا مهندسان و مجریان به دنبال راهی ساده برای جلوگیری از شوره و جذب آب بودند. اما اکنون با پیشرفت پوشش‌های نانویی، روشن شده است که رزین در بهترین حالت فقط ظاهری فریبنده دارد و در بلندمدت باعث آسیب جدی به ساختار طبیعی آجر و سنگ می‌شود.

چرا استفاده از رزین برای آجر و سنگ اشتباه است؟

رزین در ظاهر، سطح آجر یا سنگ را براق و یکدست می‌کند، اما در واقع لایه‌ای مصنوعی روی مصالح ایجاد می‌کند که با ویژگی طبیعی آن‌ها سازگار نیست. مصالحی مانند آجر و سنگ، ذاتاً متخلخل و زنده هستند؛ یعنی باید بتوانند رطوبت را جذب و سپس در زمان مناسب آزاد کنند تا ساختار آن‌ها پایدار بماند. رزین با پوشاندن این منافذ، روند طبیعی تنفس مصالح را مختل کرده و به‌مرور موجب تخریب نما می‌شود. در ادامه، مهم‌ترین دلایل فنی اشتباه بودن استفاده از رزین را بررسی می‌کنیم.

۱. ایجاد لایه مصنوعی و غیرقابل تنفس: رزین همانند یک فیلم پلاستیکی براق روی سطح می‌نشیند و اجازه خروج رطوبت از بافت آجر یا سنگ را نمی‌دهد. رطوبت موجود در زیر این لایه به دام می‌افتد و به‌مرور با افزایش فشار بخار، باعث پوسته‌شدن، طبله‌کردن یا حتی جداشدن قطعات نما می‌شود. در واقع، به جای محافظت از مصالح، رزین مانند پوششی خفه‌کننده عمل می‌کند که ساختار نما را از درون ضعیف می‌سازد. این اثر در مناطق مرطوب یا در نماهایی که از ملات سنتی استفاده شده، شدیدتر است و به‌سرعت نمای ساختمان را فرسوده می‌کند.

۲. تغییر رنگ و زرد شدن در برابر نور خورشید (UV): ترکیبات شیمیایی رزین در برابر تابش فرابنفش خورشید مقاومت ندارند. به‌مرور زمان، واکنش‌های فتوشیمیایی در سطح رزین باعث تغییر رنگ و زرد شدن آن می‌شود. نمایی که در ابتدا براق و تازه به نظر می‌رسید، بعد از چند ماه به رنگ کهربایی یا قهوه‌ای مایل درمی‌آید. این تغییر رنگ به‌ویژه روی آجرهای روشن یا سنگ‌های سفید، جلوه‌ای بسیار ناخوشایند ایجاد می‌کند و نما را کهنه، لکه‌دار و نازیبا نشان می‌دهد. به‌عبارت ساده‌تر، براقیت اولیه رزین ماندگاری ندارد و در اثر نور مستقیم خورشید از بین می‌رود.

۳. حالت چسبندگی و جذب آلودگی:  برای آنکه رزین عملکرد مناسبی داشته باشد، سطح زیر آن باید کاملاً خشک باشد؛ اما در عمل، به‌ویژه در مناطق مرطوب، هیچ سطحی به‌طور کامل خشک نمی‌ماند. در چنین شرایطی رزین هرگز به‌طور کامل سخت نمی‌شود و همیشه حالتی چسبناک و نیمه‌خشک دارد. این چسبندگی سطح، ذرات گرد و غبار و آلودگی هوا را جذب می‌کند و باعث می‌شود در مدت کوتاهی، سطح براق اولیه جای خود را به لایه‌ای چرک و خاکستری بدهد. به همین دلیل، بسیاری از نماهایی که رزین روی آن‌ها اجرا شده، پس از چند ماه دوباره به رنگ تیره و کدر بازمی‌گردند و نیازمند شست‌وشوی مکرر یا ترمیم هستند.

۴. براقیت مصنوعی و از بین رفتن بافت طبیعی:  یکی از ویژگی‌های زیبایی‌شناسانه آجر و سنگ، جلوه طبیعی، زبری سطح و بازی رنگ‌های واقعی آن‌ها است. رزین با ایجاد لایه‌ای ضخیم و شیشه‌ای، این اصالت را از بین می‌برد و سطح را به‌صورت مصنوعی و پلاستیکی جلوه می‌دهد. در ابتدا ممکن است این درخشش برای برخی خوشایند باشد، اما در واقع سطح نما را از حالت طبیعی خارج کرده و پس از مدت کوتاهی دچار پوسته‌شدن و ورقه‌ورقه شدن می‌شود. در نتیجه، به‌جای نمایی براق و زیبا، سطحی ناهموار، لکه‌دار و پر از ترک ایجاد می‌شود که بازسازی آن هزینه‌بر و زمان‌بر است.

۵. کاهش دوام در اثر باران و تغییرات دما: رزین در برابر تغییرات دمایی شدید یا بارش‌های متناوب مقاومت کافی ندارد. در فصول سرد، انقباض سطح رزین موجب ترک‌های مویی می‌شود و در فصول گرم، انبساط و نرم‌شدن آن باعث جدا شدن لایه از سطح می‌گردد. همچنین، باران‌های اسیدی یا تماس مکرر با آب شست‌وشو موجب تجزیه تدریجی ترکیبات رزین می‌شود و سطح به‌تدریج کدر، ترک‌خورده و پوسته‌پوسته می‌گردد. در نهایت، نمای ساختمان نه‌تنها از شوره و رطوبت محافظت نمی‌شود، بلکه خودش تبدیل به منبع آسیب و تخریب می‌شود.

در مجموع، رزین شاید در نگاه اول ظاهری براق و یک‌دست به آجر یا سنگ بدهد، اما در واقع کارکرد آن بر خلاف اصول علمی نگهداری مصالح طبیعی است. مصالح ساختمانی باید بتوانند رطوبت را عبور دهند و تنفس کنند؛ در حالی که رزین با ایجاد لایه‌ای بسته، این قابلیت را از بین می‌برد و به مرور، ظاهر و دوام نما را تخریب می‌کند.

آیا رزین ضدآب واقعی است؟

یکی از دلایلی که باعث شد رزین برای سال‌ها در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار گیرد، باور نادرست “ضدآب بودن کامل” آن بود. در ظاهر، زمانی که رزین تازه اجرا می‌شود، سطح آجر یا سنگ براق به نظر می‌رسد و آب هنگام تماس روی آن می‌لغزد؛ همین رفتار، حس فریبنده‌ای از آب‌گریزی ایجاد می‌کند. اما واقعیت علمی چیز دیگری است. رزین تنها یک لایه سطحی و نازک است که روی مصالح می‌نشیند و در عمق بافت نفوذ نمی‌کند. در نتیجه، اگرچه قطرات آب روی سطح آن پخش نمی‌شوند، ولی رطوبت از درزها، بندها و ترک‌های ریز نما همچنان به درون مصالح راه پیدا می‌کند.

این نفوذ پنهان، به‌مرور در زیر لایه رزین جمع می‌شود و در اثر تابش خورشید و تغییر دما تبخیر می‌گردد؛ اما چون راه خروج ندارد، بخار آب در زیر رزین حبس شده و باعث پوسته‌شدن یا بادکردن سطح می‌شود. از نظر شیمیایی نیز رزین ترکیبی آلی و تجزیه‌پذیر است. مولکول‌های آن در برابر تابش مداوم اشعه فرابنفش (UV) و تماس با شوینده‌ها، دچار شکست پیوند می‌شوند و ساختار خود را از دست می‌دهند. به همین دلیل است که رزین پس از چند ماه، خاصیت آب‌گریزی خود را از دست می‌دهد و آب دوباره به‌راحتی از منافذ وارد مصالح می‌شود.

به زبان ساده، رزین نه‌تنها ضدآب دائمی نیست، بلکه با ایجاد لایه‌ای غیرقابل تنفس، رطوبت را درون مصالح به دام می‌اندازد و در طول زمان آسیب‌های بیشتری به نما وارد می‌کند. بنابراین، “ضدآب بودن رزین” تنها ظاهری موقت و احساسی است که پس از گذشت چند بار بارندگی یا شست‌وشو، کاملاً از بین می‌رود. در واقع اگر هدف حفاظت واقعی از نماست، باید ماده‌ای انتخاب شود که در عمق مصالح نفوذ کند، نه صرفاً سطح را براق کند. و این ویژگی، تنها در پوشش‌های نانویی تخصصی وجود دارد، نه در رزین‌های سنتی.

هزینه‌های پنهان استفاده از رزین

در نگاه اول، رزین شاید محصولی ارزان‌قیمت و در دسترس به‌نظر برسد؛ اما هزینه‌هایی که در طول زمان به‌دنبال دارد، چند برابر قیمت اولیه اجرا خواهد بود. بسیاری از مجریان و مالکان ساختمان پس از چند سال تجربه، متوجه می‌شوند که اجرای رزین نه‌تنها سودی نداشته، بلکه هزینه‌های نگهداری و بازسازی نما را به‌شدت افزایش داده است.

۱. نیاز به ترمیم و اجرای مجدد هر ۶ تا ۱۲ ماه: رزین ماندگاری طولانی ندارد. در اثر تابش آفتاب، باران و آلودگی هوا، لایه رزین ترک می‌خورد یا از بین می‌رود و ظاهر نما کدر می‌شود. برای بازگرداندن براقیت اولیه، باید مجدداً رزین اجرا شود. این تکرار دوره‌ای، هزینه زیادی برای نیروی اجرا و مواد مصرفی به همراه دارد.

۲. هزینه‌های پاک‌سازی سطح از رزین قدیمی:  قبل از اجرای مجدد، باید لایه قبلی کاملاً از بین برود؛ چون رزین جدید روی سطح قدیمی نمی‌چسبد. این مرحله با استفاده از حلال‌ها یا ساب مکانیکی انجام می‌شود که هم وقت‌گیر است و هم خطر آسیب به آجر یا سنگ را دارد. در بسیاری از موارد، پاک‌سازی رزین قبلی هزینه‌ای بیش از خود اجرای جدید دارد.

۳. خطر کدر شدن و لکه‌دار شدن غیرقابل ترمیم نما:‌ رزین پس از مدتی بر اثر جذب گرد و غبار یا واکنش با مواد موجود در هوا، به لکه‌های خاکستری یا زرد تغییر رنگ می‌دهد. این تغییرات معمولاً غیرقابل بازگشت هستند و حتی پس از شست‌وشو یا ترمیم نیز روی سطح باقی می‌مانند. در نتیجه، نمای ساختمان همیشه ظاهری چرک و خسته پیدا می‌کند.

۴. از بین رفتن ارزش زیبایی و اقتصادی ساختمان: نمای ساختمان، اولین عامل تأثیرگذار بر ارزش ظاهری و اقتصادی ملک است. رزین با ایجاد براقیت مصنوعی در کوتاه‌مدت و تخریب رنگ طبیعی در بلندمدت، باعث کاهش زیبایی و در نتیجه افت ارزش سازه می‌شود. بسیاری از مالکان پس از چند سال مجبور می‌شوند برای بازگرداندن ظاهر طبیعی، نما را کامل بازسازی کنند.

در نتیجه، رزین نه‌تنها از نما محافظت نمی‌کند، بلکه به‌صورت تدریجی هزینه‌های پنهان متعددی بر مالک تحمیل می‌کند: از هزینه نگهداری و تمیزکاری گرفته تا تعویض کامل نما. اگر هزینه واقعی این فرایند در چند سال محاسبه شود، مشخص می‌شود که رزین انتخابی گران، موقتی و پرریسک است.

تفاوت رزین با فناوری نانو در محافظت از نما

اگر رزین را محصولی سنتی بدانیم، فناوری نانو نسل جدیدی از محافظت هوشمند در مصالح ساختمانی است. رزین صرفاً سطح نما را با لایه‌ای براق می‌پوشاند، در حالی‌که پوشش نانویی در عمق بافت آجر و سنگ نفوذ می‌کند و خاصیت آب‌گریزی دائمی به خود مصالح می‌دهد. این تفاوت بنیادی باعث می‌شود فناوری نانو نه‌تنها از نظر دوام و کارایی، بلکه از نظر زیبایی و پایداری سطح نیز چندین سطح بالاتر از رزین عمل کند.

در جدول زیر، مقایسه دقیق ویژگی‌های فنی رزین و پوشش‌های نانویی نانو پارس آورده شده است:

در واقع، فناوری نانو همان هدفی را که رزین به‌صورت ناقص دنبال می‌کرد، به‌صورت علمی و ماندگار محقق کرده است. پوشش‌های نانویی نانو پارس ضمن حفظ ظاهر طبیعی آجر و سنگ، سطح را کاملاً آب‌گریز، ضد آلودگی و مقاوم در برابر نور خورشید می‌کنند. برخلاف رزین، هیچ لایه‌ی براق و ضخیمی روی سطح تشکیل نمی‌شود؛ بلکه مواد نانویی در عمق منافذ نفوذ کرده و ساختار را از درون ایمن می‌سازند. به همین دلیل، انتخاب پوشش نانویی نه‌تنها از نظر فنی صحیح‌تر است، بلکه از نظر اقتصادی نیز مقرون‌به‌صرفه‌تر از رزین محسوب می‌شود، چون نیاز به ترمیم و نگهداری سالانه ندارد.

راه‌حل علمی نانو پارس برای جایگزینی رزین

امروزه دیگر دوران استفاده از رزین برای براق یا ضدآب کردن نما به پایان رسیده است. تجربه‌های میدانی و نتایج فنی نشان داده‌اند که رزین در بهترین حالت تنها براقیت ظاهری ایجاد می‌کند و در بلندمدت عامل اصلی تخریب و کدر شدن نماست. در مقابل، نانو پارس با تکیه بر فناوری نانو، راه‌حل علمی و پایدار حفاظت از آجر و سنگ را ارائه داده است؛ راه‌حلی که نه‌تنها تمام مزایای ظاهری رزین را دارد، بلکه هیچ‌یک از آسیب‌های آن را تکرار نمی‌کند.

پوشش‌های سری NP و SIP نانو پارس، نسل جدیدی از محافظ‌های نانویی هستند که به‌جای ایجاد لایه‌ای سطحی، در عمق بافت مصالح نفوذ کرده و خاصیت آب‌گریزی دائمی ایجاد می‌کنند. این پوشش‌ها با جلوگیری از نفوذ آب، گرد و غبار و نمک، سطح آجر و سنگ را در برابر رطوبت، آلودگی شهری و اشعه فرابنفش (UV) مقاوم می‌سازند، بدون آنکه رنگ یا بافت طبیعی مصالح تغییر کند. در کنار این محصولات، نانو شاین به‌عنوان یک محلول تخصصی برای آجرنما طراحی شده است. این محصول سطح آجر را همزمان براق، پاک و ضدشوره می‌کند؛ یعنی همان جلوه درخشانی را که کاربران از رزین انتظار داشتند، اما با ماندگاری بسیار بالاتر و بدون آسیب به نما.

تفاوت اصلی در عملکرد است:

رزین سطح را می‌پوشاند و در برابر رطوبت شکست می‌خورد، اما نانو پارس درون مصالح نفوذ می‌کند، تنفس طبیعی را حفظ کرده و خاصیت آب‌گریزی دائمی ایجاد می‌کند. بنابراین اگر هدف شما براقیت طبیعی، زیبایی پایدار و محافظت واقعی از نماست، دیگر نیازی به رزین نیست. نانو پارس با فناوری نانو، جایگزین علمی و قطعی رزین در صنعت ساختمان ایران است.

اگر هدف شما براقیت واقعی همراه با دوام و محافظت بلندمدت است، زمان آن رسیده که رزین را کنار بگذارید و از فناوری نانویی نانو پارس برای حفاظت حرفه‌ای نمای ساختمان خود استفاده کنید.

جمع‌ بندی

رزین سال‌ها به‌عنوان روشی سریع برای براق‌کردن و اصطلاحاً ضدآب‌کردن نما مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما تجربه‌ عملی مجریان و بررسی‌های فنی نشان داده است که این ماده، بیشتر از آنکه محافظ باشد، یک آسیب‌رسان تدریجی است. لایه‌ای که رزین روی آجر و سنگ ایجاد می‌کند، در واقع سطح را خفه می‌سازد و با گذشت زمان باعث پوسته‌شدن، تغییر رنگ و جذب آلودگی می‌شود. علاوه بر آن، هزینه‌های ترمیم و پاک‌سازی مکرر، اجرای رزین را به گزینه‌ای پرهزینه و کوتاه‌عمر تبدیل کرده است.

امروز دیگر روشن است که برای حفظ زیبایی و دوام نما، باید از فناوری‌هایی استفاده کرد که در عمق مصالح نفوذ کنند، نه اینکه فقط سطح را بپوشانند. پوشش‌های نانویی نانو پارس با فرمولاسیون پیشرفته خود، جایگزینی علمی و اثبات‌شده برای رزین هستند؛ موادی که ضمن حفظ رنگ و بافت طبیعی آجر و سنگ، سطح را در برابر رطوبت، آلودگی و نور خورشید مقاوم می‌سازند و نیاز به ترمیم سالانه را از بین می‌برند. بنابراین اگر هدف شما محافظت بلندمدت از نما و حفظ جلوه طبیعی آن است، دیگر نیازی به رزین نیست. راه‌حل آینده، فناوری نانویی نانو پارس است؛ انتخابی مطمئن برای کسانی که می‌خواهند هم زیبایی و هم دوام ساختمان خود را تضمین کنند. برای اطلاعات بیش‌از این محصولات به مواد های نانو سنگ و نانو آجر فروشگاه نانو پارس مراجعه کنید.